Die glimlach… Daar doen we het voor!

De deur gaat voorzichtig open. Voor Britte Warnaar staat een vrouw, de pijn en zorgen staan op haar gezicht te lezen. Ze straalt uit dat ze geen eenvoudig leven heeft gehad. Voorzichtig steekt ze haar hand uit. Britte stelt zich voor als consulent van Puls.

Samen gaan we passend werk voor haar zoeken. Ze weet dat dit moet en noodzakelijk is, maar het is duidelijk dat ze wil blijven doen wat ze al haar hele leven met plezier en voldoening heeft gedaan. En ondanks dat het zwaar werk is geweest en juist die zwaarte ervoor heeft gezorgd dat ze nu in deze situatie zit, is dat wat ze wil. Het lichaam is versleten. En dat is precies de reden dat ze niet verder kan bij haar huidige werkgever. De emotie is in haar ogen te zien.

Weerstand

Mijn werk begint. Met een kopje koffie binnen handbereik start ik met de uitleg van het spoor 2 traject dat we vanaf vandaag samen ingaan. Ik probeer duidelijk uit te leggen wat wij en de betrokken organisaties van haar verwachten, maar ook wat de verplichtingen zijn. Ik proef weerstand tegen het af te leggen traject. Bij mijn vragen of ze de verschillende stappen in het proces begrijpt is het antwoord steevast ‘ja, maar….’. Het is duidelijk dat ze alleen terug wil naar haar huidige baan. Terwijl ze ook beseft dat dit niet mogelijk is. Ik toon begrip voor haar situatie en argumenten, maar weerleg haar bezwaren.

Eigen omgeving

Ook tijdens deze gesprekken is het weer duidelijk dat een huisbezoek veel voordelen oplevert. In haar eigen omgeving voelt deze kandidaat zich op haar gemak. Dat maakt het contact met haar wat eenvoudiger. Zeker als er sprake is van een situatie waarin al snel duidelijk is dat passend vervangend werk niet zomaar voor handen is, gezien haar gebrek aan opleiding, kennis van de Nederlandse taal en kennis van computers. Daarnaast heeft ze te veel last van haar beperking om überhaupt lichamelijke arbeid te verrichten, maar tegelijkertijd is dit het enige dat ze ooit heeft gedaan.

Wat kan er wél

De komende maanden zal ik veelvuldig contact met haar hebben. We gaan samen bekijken wat voor passend werk er is en wat ze het liefst zou willen doen, hoe we haar Nederlands kunnen verbeteren en hoe ze zich kan voorbereiden op de komende sollicitaties. Om de 2 – 3 weken zullen we haar voortgang bespreken. Zo veel mogelijk persoonlijk bij haar thuis in een veilige omgeving. Zo werken we langzaam maar zeker toe naar het moment dat ze weer aan de slag kan. Misschien eerst in de vorm van vrijwilligerswerk om haar belastbaarheid te checken, om het arbeidsritme weer aan te gaan en om de positiviteit te ervaren dat er zeker nog mogelijkheden voor haar zijn. Voorzichtig gaan we van het rouwen van haar verlies van eigen kunnen en verlies van eigen werk naar kijken wat ze nog wel kan. Om haar daarna weer naar een betaalde functie te leiden die haar net zoveel voldoening gaat geven als haar oude job.

De omslag

Na een moeizame start vol weerstanden en bezwaren, pijn en verdriet is onze laatste afspraak ter afronding van het Spoor 2 traject aangebroken. Ik ontvang bloemen en zelfgebakken koekjes, er vloeien tranen en krijg een dikke knuffel, ze heeft namelijk ondanks de aanhoudende pijn weer vertrouwen en geloof in zichzelf, ze voelt zich mentaal sterker, heeft weer contacten en ze is weer actief bezig in de samenleving. Haar dankbare glimlach…. daar doe ik het voor!